Γράφει ο ΑΝΤΩΝΗΣ ΜΠΕΖΑΣ
πρώην υφυπουργός Οικονομικών

ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ βιώσιμο το ελληνικό χρέος, πέρα από το κούρεμά του, την πραγματοποίηση πρωτογενών πλεονασμάτων και την ανάκαμψη της οικονομίας, είναι αναγκαία η αξιοποίηση γενικά της δημόσιας περιουσίας. Όλοι πλέον ομολογούν ότι η ορθολογική και στοχευμένη διαχείρισή της μπορεί να εξασφαλίσει σημαντικά και σε μακροχρόνια βάση έσοδα για το Δημόσιο, να μειώσει το μέγεθος του χρέους, να βελτιώσει την παραγωγικότητα και την ποιότητα των παραγόμενων υπηρεσιών ή προϊόντων και να δημιουργήσει πρόσθετα αναπτυξιακά οφέλη για τις τοπικές κοινωνίες. Κανείς δεν μπορεί να παραγνωρίσει τα προβλήματα που υπάρχουν, πολλά από τα οποία δεν είναι σημερινά αλλά διαχρονικά.

Η ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ κυβέρνηση επέδειξε, όμως, πρωτοφανή αδράνεια και απαράδεκτες καθυστερήσεις και δε διέθετε πολιτική βούληση και σχέδιο, ώστε να κινηθεί στον τομέα αυτό μεθοδικά, έγκαιρα και αποτελεσματικά. Την τελευταία περίοδο έχουν γίνει κάποια θετικά βήματα κυρίως σε θεσμικό επίπεδο, όπως για παράδειγμα η ίδρυση του Ταμείου Αξιοποίησης της Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου και η προώθηση της διαδικασίας αξιοποίησης του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού. Βρισκόμαστε, όμως, πλέον κάτω από δυσμενέστερες οικονομικές συνθήκες και χρηματοοικονομικές αποτιμήσεις απ’ ότι στο παρελθόν. Είναι χαρακτηριστικό ότι η αξία των εισηγμένων εταιριών του Δημοσίου διαμορφώνεται μόλις στα 3 δις ευρώ, έναντι 15 δις ευρώ το 2007, γεγονός που αναδεικνύει τη δυσκολία του εγχειρήματος. Επιπλέον, οι μη εισηγμένες εταιρίες ανέρχονται σε περίπου 140, με απώλειες της τάξης των 2,5 δις ευρώ για το 2011. Ενώ, λοιπόν, ο στόχος του προγράμματος εξακολουθεί να ανέρχεται στα 50 δις ευρώ, μέχρι το 2015 θα μπορούν -εφόσον όλα προχωρήσουν κανονικά- να έχουν εισπραχθεί μόνο 19 δις ευρώ, με το 50% περίπου των αναμενόμενων εσόδων να προέρχεται από την αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας και το υπόλοιπο 50% από παραχωρήσεις υποδομών και πώληση μετοχών.

ΠΑΡ’ ΟΛΑ αυτά, η συγκρότηση και η υλοποίηση μιας ολοκληρωμένης και κεντρικά σχεδιαζόμενης πολιτικής αποκρατικοποιήσεων και αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας είναι μονόδρομος, με την προϋπόθεση βέβαια ότι υπάρχει διαφάνεια και γίνονται όλες οι αναγκαίες ενέργειες για την μεγιστοποίηση του οικονομικού οφέλους του Δημοσίου. Παράλληλα, επειδή πολλές από τις επιχειρούμενες αποκρατικοποιήσεις αφορούν δημόσια μονοπώλια, ο τρόπος που θα γίνουν θα πρέπει να είναι συμβατός με τον ανταγωνισμό, ώστε να μη μετατραπούν τα δημόσια μονοπώλια σε ιδιωτικά. Η διάθεση αυτών των επιχειρήσεων κατά τμήματα και ανά επίπεδο αγοράς και η δημιουργία ανεξάρτητων ρυθμιστικών Αρχών ή η ενίσχυση αυτών που υπάρχουν θα βοηθήσουν ώστε το κράτος, από κακός επιχειρηματίας, να μετατραπεί σε ρυθμιστή των αγορών και θεματοφύλακά τους

( Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα REALnews, την Κυριακή 4.3.2012)