Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,
 

Η συζήτηση του προσχεδίου   του προϋπολογισμού του 2013, γίνεται στις πιο κρίσιμες ώρες που περνάει ο τόπος. Σ’ ένα περιβάλλον πολιτικής και κοινωνικής κρίσης, βαθιάς και παρατεταμένης ύφεσης, υψηλής ανεργίας και μεγάλης αβεβαιότητας.

Η κοινοβουλευτική συζήτηση, επομένως, για τον προϋπολογισμό, δεν είναι και δεν μπορεί να είναι μόνο οικονομική. Δεν μπορεί να έχει μόνο τεχνικά χαρακτηριστικά. Σ’ ένα τέτοιο περιβάλλον, θα πρέπει να είναι πρωτίστως πολιτική.

 Πολύ περισσότερο, που αρκετά από τα μεγέθη του προσχεδίου είναι αβέβαια, με την έννοια ότι πρόκειται να μεταβληθούν, ανάλογα με τις πολιτικές εξελίξεις των επόμενων εβδομάδων.

Αστάθεια και αβεβαιότητα, δεν υπάρχουν βέβαια μόνο στην Ελλάδα. Υπάρχουν στο διεθνές οικονομικό περιβάλλον, και σε συνδυασμό με τις υφεσιακές πιέσεις σε αρκετές αναπτυγμένες οικονομίες και τη συνεχιζόμενη κρίση χρέους σε αρκετά κράτη- μέλη της Ευρωζώνης, επηρεάζουν δυσμενώς το οικονομικό κλίμα και στη χώρα μας και επιβαρύνουν την αποτελεσματικότητα των όποιων προσπαθειών βρίσκονται σε εξέλιξη.

Παρ’ όλα αυτά, επειδή όπως προηγουμένως ανέφερα, η συζήτηση θα πρέπει να είναι κατεξοχήν πολιτική, πρέπει να λέμε στους πολίτες την αλήθεια, χωρίς πολιτικά παιχνίδια και μικροπολιτικά τεχνάσματα, γιατί μόνο η αλήθεια θα μας δώσει, ως πολιτικό σύστημα, το ηθικό πλεονέκτημα που χρειαζόμαστε, αυτή την εξαιρετικά δύσκολη συγκυρία.

Δεν φταίει μόνο η διεθνής οικονομική κρίση. Φταίει και το γεγονός ότι η κρίση μας βρήκε, ως χώρα, υπερχρεωμένους. Φταίει και το γεγονός, ότι από τότε πού ενταχθήκαμε στην Ευρώπη, δεν δώσαμε ποτέ προσοχή στη διάσταση της ανταγωνιστικότητας.

Οι πολιτικές που εφαρμόζαμε στηρίζονταν πάνω σε δύο βασικούς άξονες, που αποδείχθηκαν λανθασμένοι και έωλοι. Πως θα μεγιστοποιηθούν οι ετήσιοι δείκτες ανάπτυξης μέσω της κατανάλωσης, και πως θα γίνει αναδιανομή του πλούτου μέσω του φορολογικού συστήματος και των κρατικών ενισχύσεων.

Τώρα, πληρώνουμε το τίμημα αυτών των πολιτικών. Η ανταγωνιστικότητα σκεπάστηκε κάτω από το νέφος της γραφειοκρατίας, κάτω από το πλήθος των αντικινήτρων για την καινοτομία, κάτω από την κυριαρχία των ολιγοπωλίων σε όλα τα επίπεδα, κάτω από μια σειρά στρεβλώσεων της αγοράς και την κατάχρηση ισχύος των συνδικαλιστικών οργανώσεων.

 Όταν όμως υπολείπεσαι στην ανταγωνιστικότητα, τότε παράγονται υψηλά ελλείμματα, τόσο στον προϋπολογισμό, όσο και στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών. Και όταν συμβαίνει αυτό, τότε δανείζεσαι όλο και περισσότερο και μεταφέρεις τα βάρη στις επόμενες γενιές. Αυτό ακριβώς συνέβαινε στην πατρίδα μας τα τελευταία σχεδόν τριάντα χρόνια.

Το προσχέδιο του προϋπολογισμού του 2013, που συζητούμε σήμερα, αποτυπώνει μια δημοσιονομική στρατηγική, σε εντελώς αντίθετη κατεύθυνση από αυτή που περιέγραψα προηγουμένως. Μια δημοσιονομική στρατηγική για τη σωτηρία της πατρίδας, που προσπαθεί να θεραπεύσει τα σφάλματα του παρελθόντος.

Δεν λύνονται βέβαια όλα τα προβλήματα και δεν αντιμετωπίζονται όλα τα θέματα, μέσα σε λίγους μήνες. Αυτά που έχουμε υποσχεθεί προεκλογικά θα τα υλοποιήσουμε, αφορούν όμως μια ολόκληρη την τετραετία, που είναι και ο χρονικός ορίζοντας της διακυβέρνησης.

Η χώρα όχι μόνο δεν έχει ετοιμόρροπη κυβέρνηση, όπως αρέσκονται τις τελευταίες ημέρες να ισχυρίζονται κάποιοι για να δημιουργήσουν εικόνα αποσταθεροποίησης. Εντελώς αντίθετα, έχει μια κυβέρνηση που πατάει πολύ γερά στα πόδια της. Αυτή η κυβέρνηση εθνικής ευθύνης με διακομματική σύνθεση και με βασικό πυρήνα τη Νέα Δημοκρατία, έχει αναλάβει να σηκώσει στις πλάτες της ένα τεράστιο βάρος και το έργο της θα το φέρει σε πέρας.

Να υλοποιήσει τις αναγκαίες διαρθρωτικές  μεταρρυθμίσεις και θεσμικές αλλαγές, ώστε να αναδιαρθρωθεί ο δημόσιος τομέας, να μειωθεί η σπατάλη και να αυξηθεί η εξωστρέφεια της ελληνικής οικονομίας.

Να καταπολεμήσει τη γραφειοκρατία και να παρακάμψει τη γραφειοκρατική αδράνεια.

Να ξανασηκώσει όρθια την μικρομεσαία επιχειρηματικότητα που έχει καταρρεύσει.

Να προχωρήσει σε μια τολμηρή φορολογική μεταρρύθμιση που να παρέχει κίνητρα στους επενδυτές αλλά και να επιβάλλει μηδενική ανοχή στη φοροδιαφυγή.

Να προχωρήσει σ’ ένα αναβαθμισμένο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων – που πέρα από την αρχική εισροή ξένων κεφαλαίων θα δημιουργήσει και δευτερογενείς εισροές- με ταχύτητα, αποτελεσματικότητα και διαφάνεια, αξιοποιώντας τα αδρανή περιουσιακά στοιχεία του Δημοσίου .

Να διαμορφώσει, ένα νέο Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα Δημοσιονομικής Στρατηγικής για την περίοδο 2013- 2016, που αποτελεί συμβατική μας υποχρέωση, υποχρέωση όχι αυτής, αλλά της προηγούμενης κυβέρνησης που η χώρα πρέπει να τηρήσει.

Υπάρχει άλλος δρόμος κυρίες και κύριοι Συνάδελφοι; Υπάρχει άλλο εναλλακτικό σχέδιο; Υπάρχει άλλη δυνατότητα στο πλαίσιο λειτουργίας της  Ευρωπαϊκής Ένωσης και της πραγματικής οικονομίας;

Μόνο η δημοσιονομική πειθαρχία σε συνδυασμό με την ανταγωνιστικότητα, θα δώσουν ώθηση στην ανάπτυξη. Δημοσιονομική πειθαρχία, όχι σαν τιμωρία που επιβάλλεται έξωθεν, αλλά σαν αναγκαία ενέργεια για να αποκατασταθεί η υπερηφάνεια του λαού μας. Ανταγωνιστικότητα, όχι σαν εργαλείο που μετρά την αποδοτική παραγωγή αγαθών, αλλά σαν πολιτικό προαπαιτούμενο για να ευημερεί η κοινωνία μας. 

 Και από την άλλη μεριά, μόνο η ανάπτυξη θα φέρει μακροχρόνια άνοδο της απασχόλησης, που αποτελεί τον ταχύτερο μηχανισμό διάχυσης του παραγόμενου πλούτου στην κοινωνία. Και τροφοδοτεί με τη σειρά της περισσότερη ανάπτυξη, περισσότερη κατανάλωση, περισσότερη αποταμίευση, περισσότερες επενδύσεις. Και έτσι η ανάπτυξη γίνεται αυτοτροφοδοτούμενη και διατηρήσιμη και εξαφανίζει τα ελλείμματα, μειώνοντας το δημόσιο χρέος.

Αυτός, είναι ο μόνος δρόμος που μπορούμε να ακολουθήσουμε.

 

Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,

Το νέο Μνημόνιο, είναι γνωστό ότι συνοδεύτηκε από τη λήψη μέτρων τα οποία απαιτούσαν την τροποποίηση του προϋπολογισμού του 2012. Για το λόγο αυτό, στις 28 Φεβρουαρίου, ψηφίστηκε ο συμπληρωματικός προϋπολογισμός, ο οποίος περιλάμβανε επιπλέον περιορισμό των δαπανών, αναθεώρηση των εσόδων προς τα κάτω, επιδείνωση του ελλείμματος των Οργανισμών Κοινωνικής Ασφάλισης και πρωτογενές έλλειμμα 1,2% του ΑΕΠ το 2012, σε σύγκριση με το πρωτογενές πλεόνασμα 1,1% του ΑΕΠ που προέβλεπε ο αρχικός προϋπολογισμός.

Αυτός ο συμπληρωματικός προϋπολογισμός, παρότι η εκτέλεσή του το 1^ο εξάμηνο ήταν εκτός στόχων, φαίνεται ότι θα υλοποιηθεί τώρα με ικανοποιητικό τρόπο. Τα οριστικά στοιχεία του οκταμήνου επιβεβαιώνουν σε μεγάλο βαθμό τις εκτιμήσεις του προσχεδίου.

 Έτσι, σύμφωνα με αυτές τις εκτιμήσεις, το έλλειμμα της Γενικής Κυβέρνησης, ως ποσοστό του ΑΕΠ, θα διαμορφωθεί στο 6,6%, ελαφρά δηλαδή χαμηλότερα από το 6,7% που είχε προβλεφθεί στο συμπληρωματικό προϋπολογισμό, ενώ το πρωτογενές έλλειμμα εκτιμάται ότι θα διαμορφωθεί στο 1,4% του ΑΕΠ, ελαφρά δηλαδή υψηλότερο από το προβλεπόμενο στον συμπληρωματικό προϋπολογισμό. 

Τα έσοδα του τακτικού προϋπολογισμού του 2012, θα παρουσιάσουν, κυρίως λόγω της ύφεσης, απόκλιση κατά 2,5 δις ευρώ περίπου. Η κατάσταση «σώζεται» όμως από τις δαπάνες, αφού οι συνολικές δαπάνες του τακτικού προϋπολογισμού προβλέπεται να είναι μειωμένες κατά 1,2 δις ευρώ περίπου, σε σχέση με τις εκτιμήσεις που είχαν συμπεριληφθεί στο συμπληρωματικό προϋπολογισμό.

Οι πληρωμές του ΠΔΕ, μέχρι το τέλος του 2012, εκτιμάται ότι θα ανέλθουν συνολικά σε 7,3 δις ευρώ, από τα οποία 6 δις θα διατεθούν για έργα συγχρηματοδοτούμενα από την ΕΕ και τα υπόλοιπα 1,3 δις για έργα που χρηματοδοτούνται αμιγώς από εθνικούς πόρους. Οι πληρωμές αυτές θα είναι κατά 700 εκατ. υψηλότερες από τις πραγματοποιήσεις του 2011, αρκεί να υπάρξει απορρόφηση των προβλεπόμενων κονδυλίων του ΕΣΠΑ.

Βέβαια, ο φαύλος κύκλος της ύφεσης συνεχίζεται αμείωτος. Με δεδομένο ότι στο 2^ο εξάμηνο του έτους, θα έχουμε εντονότερη την επίπτωση των μέτρων του 2012 στην πραγματική οικονομία, η ετήσια μείωση του πραγματικού ΑΕΠ εκτιμάται ότι θα είναι 6,5%, (από 6,9% το 2011). Έτσι, η συνολική συρρίκνωση του ΑΕΠ, η οποία συνεχίζεται για πέμπτη χρονιά από το 2008, θα ξεπεράσει το 20%.

 Και μέσα σε όλη αυτή την παρατεταμένη ύφεση, η επίσημη μέση ανεργία για ολόκληρο το 2012, εκτιμάται ότι θα προσεγγίσει το 23,5%, με το ποσοστό των ανέργων νέων   να ξεπερνά το 55%, και των γυναικών το 28%.

 

Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι, η κατάσταση είναι όντως εφιαλτική.

Μπροστά σ’ αυτή την κατάσταση, οι βασικές εντολές που έλαβε στις εκλογές από τους πολίτες η κυβέρνηση εθνικής ευθύνης και συνεργασίας, ήταν η παραμονή στην ευρωζώνη και την Ευρώπη και η επαναδιαπραγμάτευση των όρων της δανειακής σύμβασης για την ανάκαμψη και την επανεκκίνηση της οικονομίας.

 Αυτές τις εντολές, παλεύει να υλοποιήσει. Το κλίμα στο εξωτερικό έχει ήδη αλλάξει. Η αξιοπιστία μας έχει αυξηθεί εντυπωσιακά, γεγονός που φάνηκε ξεκάθαρα και από τη χθεσινή επίσκεψη της γερμανίδας Καγκελαρίου.

      Και η διαπραγματευτική θέση της χώρας έχει ήδη βελτιωθεί, γεγονός που αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για την όποια επαναδιαπραγμάτευση.

Αυτή την περίοδο, για πρώτη φορά, γίνεται μια ουσιαστική και επίπονη προσπάθεια για τη διαμόρφωση ενός νέου Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος Δημοσιονομικής Πολιτικής, που επαναλαμβάνω είναι συμφωνημένη υποχρέωση της χώρας.

 Μέχρι την τελευταία στιγμή, γίνεται προσπάθεια να ελαχιστοποιηθούν οι επώδυνες περικοπές. Γίνεται προσπάθεια, όσο είναι δυνατόν, να μην είναι οριζόντιες. Γίνεται προσπάθεια να είναι προσωρινές.

Αν δεν προχωρούσαμε όμως τώρα στην εφαρμογή των συμφωνηθέντων και ερχόμασταν σε σύγκρουση με τους εταίρους μας – σύγκρουση που με τόση ευκολία πρεσβεύουν τα κόμματα της αντιπολίτευσης- αν δεν χτυπούσαμε τώρα τα σκανδαλώδη προνόμια του παρελθόντος και αφήναμε τα πράγματα όπως ήταν, τότε θα αναγκαζόμασταν να ξαναγυρίσουμε στη δραχμή και τα πράγματα θα ήταν πολύ χειρότερα για όλους μας και για πολλά ακόμη χρόνια.

 Και στο μεταξύ, η Ελλάδα θα πλήρωνε τεράστιο κόστος, γιατί μια χώρα αποδυναμωμένη εσωτερικά και απομονωμένη διεθνώς, θα ήταν ο ευκολότερος στόχος για όσους επιβουλεύονται τα εθνικά συμφέροντα και τον εθνικό μας πλούτο.

Αυτό, έπρεπε να το αποφύγουμε με κάθε τρόπο και θα το αποφύγουμε, αρκεί να τηρήσουμε ορισμένες πρόσθετες προϋποθέσεις:

 Πρώτον, σε κάθε βήμα μας, να εργαζόμαστε για την οικοδόμηση της ευρύτερης δυνατής κοινωνικής και πολιτικής συναίνεσης, γιατί η κοινωνία έχει εξαντλήσει τα όριά της, η κοινωνική συνοχή κινδυνεύει να τιναχθεί στον αέρα και οι άνθρωποι δεν είναι αριθμοί.

Δεύτερον, να κυβερνούμε δια του παραδείγματος και με δικαιοσύνη, γιατί όταν ζητάς από τους πολίτες να στερηθούν ακόμη και από το υστέρημά τους, δεν μπορείς ως πολιτικό σύστημα να μην συμπεριλαμβάνεις τον εαυτό σου στις περικοπές, ούτε να αφήνεις τους «επιτήδειους» να ροκανίζουν πολύτιμους δημόσιους πόρους.

 

Τρίτον, την ώρα που επιβάλλονται σκληρά μέτρα, να προσπαθούμε συγχρόνως να επιλύουμε και κάποια από τα άλλα προβλήματα της κοινωνίας. Γιατί δεν μπορεί να λειτουργεί μόνο ένας πρωθυπουργός και δύο- τρία υπουργεία και όλοι άλλοι να περιμένουν, σε μια «πολεμική» υποτίθεται κυβέρνηση, που σχηματίσθηκε για να αντιμετωπίσει μια πολυεπίπεδη οικονομική και κοινωνική κρίση.

Τέταρτον, και πολύ ουσιαστικό κατά τη γνώμη μου, σ’ αυτό το γκρίζο περιβάλλον της βαριάς απαισιοδοξίας, οφείλουμε να είμαστε πρακτικοί και προσγειωμένοι, αλλά ταυτόχρονα, να δίνουμε ένα μήνυμα Ελπίδας και Προοπτικής. Γιατί μια χώρα που υποαπασχολεί τόσο μεγάλο μέρος του δυναμικού της, έχει τεράστια περιθώρια βελτίωσης, αν κάνει μια πραγματική στροφή στην παραγωγή και την ποιότητα.

Το προσχέδιο του προϋπολογισμού, έχει συμπεριλάβει, σ’ αυτή τη φάση, για το 2013, δημοσιονομική παρέμβαση ύψους 7,8 δις ευρώ, το ακριβές περιεχόμενο της οποίας είναι υπό διαπραγμάτευση με τους εταίρους και δανειστές μας.

Δεν θα αναφερθώ στο περιεχόμενο αυτής της παρέμβασης, γιατί η πολιτική και τεχνική διαπραγμάτευση είναι ακόμη σε εξέλιξη και η σχετική συζήτηση, θα γίνει εδώ στο Κοινοβούλιο, όταν θα έχουμε την εικόνα   μιας συνολικής αντιμετώπισης για το  ελληνικό ζήτημα.

 

Εκείνο όμως το οποίο θέλω να αναφέρω, είναι ότι διαφαίνεται -και από το προσχέδιο του προϋπολογισμού- μια εμπροσθοβαρής κατανομή των μέτρων, κατά 70% περίπου στο 2013, ενώ δεν είναι εμπροσθοβαρής η εκταμίευση των δόσεων. Αν οριστικοποιηθεί αυτή η κατανομή, τότε θα αναιρεθούν τα όποια οφέλη από την επιμήκυνση του χρόνου της δημοσιονομικής προσαρμογής. Γιατί, αν η επιμήκυνση δεν μοιράσει στα επόμενα χρόνια τα μέτρα, ώστε να γίνουν λιγότερο επώδυνα για τους πολίτες και την οικονομία που βυθίζεται στην ύφεση, τότε ποιο θα είναι το νόημά της;

Οι αποκλίσεις από τις μακροοικονομικές εκτιμήσεις του Μαρτίου, και ως προς την ύφεση και ως προς την ανεργία, είναι πολύ μεγάλες. Τα μέτρα που τότε, ως συνολικό πακέτο, είχαν αποφασισθεί, με τα νέα δεδομένα που υπάρχουν σήμερα, δεν μπορούν να εφαρμοσθούν σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα και αυτό το ζήτημα η κυβέρνηση πρέπει να το θέσει με έμφαση στους εταίρους μας.

Εκείνο επίσης που θέλω να πιστεύω, είναι ότι θα υπάρξει επιτυχία στη διαπραγμάτευση, ώστε να έλθει η επόμενη δόση των 31,5 + 5 δις ευρώ έγκαιρα, να ολοκληρωθεί η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και να επιστρέψει η ρευστότητα στην ελληνική οικονομία.

 Έτσι, θα περάσουμε στο δεύτερο μεγάλο πρόσταγμα μετά την παραμονή μας στο ευρώ, που είναι η ανάκαμψη της οικονομίας.

Για να επιστραφεί άμεσα το μεγαλύτερο μέρος των ληξιπρόθεσμων οφειλών του δημοσίου προς τους ιδιώτες και τις επιχειρήσεις και να δοθεί ανάσα στα υπερχρεωμένα νοικοκυριά.

Για να επιταχυνθεί η υλοποίηση του ΕΣΠΑ και να υπάρξουν για πρώτη φορά, μέτρα ανάκαμψης, μεγαλύτερα από τις όποιες περικοπές αποφασισθούν.

Για να είναι η τόνωση της οικονομίας, ισχυρότερη από την πρόσθετη ύφεση που θα προκαλέσουν τα νέα μέτρα και αυτές οι περικοπές να είναι οι τελευταίες.

 Με βάση λοιπόν το προσχέδιο και τη συμπερίληψη των πρόσθετων παρεμβάσεων των 7,8 δις ευρώ, το έλλειμμα της γενικής Κυβέρνησης προβλέπεται να περιοριστεί στο 4,2% του ΑΕΠ (από 6,6% που εκτιμάται το 2012), ενώ το πρωτογενές αποτέλεσμα της Γενικής Κυβέρνησης αναμένεται, για πρώτη φορά, να διαμορφωθεί σε πλεόνασμα ύψους 1,1% του ΑΕΠ.

Η αρνητική επίδραση των δημοσιονομικών παρεμβάσεων που σχεδιάζονται, στο ΑΕΠ, την κατανάλωση και τη φοροδοτική ικανότητα των φυσικών και των νομικών προσώπων, θα μειώσει τα συνολικά καθαρά έσοδα κατά 2,2 δις ευρώ σε σχέση με αυτά του 2012.

Οι συνολικές δαπάνες του τακτικού προϋπολογισμού προβλέπεται να είναι μειωμένες κατά 5,2 δις ευρώ σε σχέση με τις αντίστοιχες εκτιμήσεις για το 2012. Σημειώνεται, ότι στις πρωτογενείς δαπάνες έχει προβλεφθεί και το κονδύλι των 270 εκατ. ευρώ για τη χορήγηση του επιδόματος θέρμανσης το 2013, ενώ 80 εκατ ευρώ έχουν προβλεφθεί για το 2012.

Το ΠΔΕ, προβλέπεται το 2013, τελευταίο έτος της προγραμματικής περιόδου του ΕΣΠΑ, να είναι μειωμένο κατά 450 εκατ. ευρώ σε σχέση με τις εκτιμήσεις του 2012. 

Η υψηλότερη από τις αρχικές εκτιμήσεις ύφεση για το 2012 και τα πρόσθετα δημοσιονομικά μέτρα που δεν έχουν ακόμη οριστικοποιηθεί, οδηγούν στην εκτίμηση ότι η ύφεση για το 2013, θα είναι μεν μικρότερη από το 2012, θα διατηρηθεί όμως σε υψηλό ακόμη επίπεδο, στο 3,8% του ΑΕΠ.

Χωρίς να έχουν ληφθεί υπόψη οι όποιες πιθανές πρωτοβουλίες προετοιμάζονται από την κυβέρνηση για την ανάκαμψη και την επανεκκίνηση της οικονομίας, το ποσοστό της ανεργίας εκτιμάται ότι θα αυξηθεί ακόμη περισσότερο και θα διαμορφωθεί στο 24,7% του εργατικού δυναμικού.

Το χρέος της Γενικής Κυβέρνησης για το 2012 θα ανέλθει στο 169,5% του ΑΕΠ, από 165,3% του ΑΕΠ το 2011, παρουσιάζοντας, λόγω της ύφεσης, αύξηση κατά 4,2% του ΑΕΠ.

 Σε απόλυτα ποσά, μειώνεται μόνο κατά 15 δις ευρώ, αφού τα οφέλη από την εθελοντική ανταλλαγή των ομολόγων (106 δις ευρώ) εξανεμίζονται, από την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, τις απώλειες των ΟΤΑ και των ΟΚΑ και το τρέχον δημοσιονομικό έλλειμμα.

Έτσι, στο τέλος του 2013, το χρέος της Γενικής Κυβέρνησης θα διαμορφωθεί στο 179,3% του ΑΕΠ, παρουσιάζοντας περαιτέρω αύξηση λόγω της ύφεσης κατά 9,8% του ΑΕΠ έναντι του 2012.

Οι εκθέσεις του ΔΝΤ για τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους, που είδαν το φως της δημοσιότητας πριν από δύο μόλις ημέρες, προβλέπουν ελαφρώς μεγαλύτερες τιμές του δημόσιου χρέους, ως ποσοστό του ΑΕΠ, από εκείνες στο προσχέδιο του προϋπολογισμού για το 2012 και το 2013, και αποκλιμάκωσή του μετά το 2014. Επίσης, προβλέπουν ότι δεν θα επιτευχθεί ο   στόχος για χρέος κάτω από το 120% του ΑΕΠ το 2020.

Βέβαια, σε άλλη εποχή, αυτές οι προβλέψεις που τώρα πέρασαν σχεδόν απαρατήρητες, θα προκαλούσαν σάλο στις αγορές και κλυδωνισμούς στην οικονομία. Αυτό, είναι ένα ακόμη σημαντικό όφελος από τη χθεσινή επίσκεψη της καγκελαρίου Μέρκελ.

 Γιατί το μήνυμα από αυτή την επίσκεψη, όσο και αν θέλουν κάποιοι να το θολώνουν, είναι ότι η Ελλάδα θα μείνει στην ευρωζώνη και η σταθεροποίησή της θα γίνει εντός του ευρώ. Και το μήνυμα αυτό, «σβήνει» κυριολεκτικά τις όποιες αρνητικές εντυπώσεις θα μπορούσαν να δημιουργηθούν.

Οι προβλέψεις όμως αυτές, είτε του προσχεδίου, είτε των διεθνών οργανισμών, φέρνουν στο προσκήνιο ένα άλλο ζήτημα. Η βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους δεν πρέπει να αμφισβητείται. Και ένας από τους τρόπους για να μην αμφισβητείται, είναι να διεκδικήσει να ενταχθεί η χώρα μας, στη συμφωνία για την απευθείας ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης, ώστε να μην προσμετρηθεί το ποσό των 50 δις περίπου που θα χρειαστούν, στο ελληνικό δημόσιο χρέος.

 

 

Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,

Παρά την άνιση μέχρι σήμερα κατανομή των θυσιών -που είναι βέβαια μεγάλες και που οι εταίροι μας τώρα τις αναγνωρίζουν- παρά την τραγική καθυστέρησή μας στις μεταρρυθμίσεις, παρά την αποτυχία μας στην αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής και την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας, παρά την ανικανότητά μας να δημιουργήσουμε το αίσθημα ότι υπάρχει κοινωνική δικαιοσύνη. Παρά όλα αυτά, έχουμε προχωρήσει σε αρκετά πράγματα. Έχουμε πλησιάσει, πολύ κοντά σε ένα μεγάλο στόχο.

Είμαστε μια «ανάσα» από το σημείο, που θα έχουμε πρωτογενές πλεόνασμα. Το προσχέδιο του προϋπολογισμού, θέτει αυτό το σημαντικό για την πατρίδα μας στόχο, για το τέλος του 2013. Μας μένει επομένως ένας ακόμη χρόνος για να τον φθάσουμε.

Θέλουν όλοι να το πετύχουμε; Θα μου επιτρέψετε να ισχυρισθώ πως όχι όλοι. Γιατί το λέω αυτό; Γιατί πιστεύω ότι υπάρχουν ακόμη πολλοί,   και     στα δύο άκρα του πολιτικού συστήματος, που επιχειρούν να κερδοσκοπήσουν πολιτικά από τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η χώρα.

 Μας οδηγούν στη σύγκρουση με τους εταίρους μας, όταν γνωρίζουν ότι επαναδιαπραγμάτευση μπορεί να γίνει όταν εξακολουθούμε να έχουμε απέναντί μας, στο ίδιο τραπέζι όμως, αυτούς με τους οποίους πρόκειται να διαπραγματευτούμε.

Διαμαρτύρονται για κάθε αλλαγή που σχεδιάζεται να πραγματοποιηθεί, αλλά δεν μας είπαν ποτέ για την τραγική κατάσταση που θα βίωνε η χώρα και τις πολλαπλάσιες περικοπές που θα ήμασταν αναγκασμένοι να κάνουμε, αν φεύγαμε από το ευρώ ή ακολουθούσαμε αμφιλεγόμενες λύσεις, τις οποίες πρεσβεύουν μικρά μειοψηφικά κόμματα στην Ευρώπη.

Ανακάλυψαν ξαφνικά την ανάπτυξη, αλλά δεν μας εξηγούν ποτέ πως θα έλθει πάλι η ανάπτυξη αν διατηρήσουμε άθικτη την γραφειοκρατία, αν αυξήσουμε πάλι τους δημόσιους υπαλλήλους, αν δεν αγγίξουμε τους μεγάλους αλλά και τους χιλιάδες μικρούς φοροφυγάδες, αν δεν φέρουμε επενδύσεις, αν δεν κάνουμε αποκρατικοποιήσεις, αν δεν κάνουμε τη χώρα φιλική στην επιχειρηματικότητα.

Ολοκληρώνοντας, θέλω να δηλώσω ξεκάθαρα, ότι γνωρίζουμε την κατάσταση που υπάρχει στην κοινωνία και την ευθύνη που έχουμε. Δεν ζούμε σε γυάλινο πύργο, δεν είμαστε ανάλγητοι, ούτε χαρίζουμε σε άλλους το μονοπώλιο της κοινωνικής ευαισθησίας.

 

Καθώς αυτή η κρίση είναι σε πλήρη εξέλιξη, για εμάς, που εκπροσωπούμε αυτή τη μεγάλη και ιστορική παράταξη της Νέας Δημοκρατίας και που στηρίζουμε τις προσπάθειες του Πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά, δεν είναι μόνο αναγκαίο να μην επιτρέψουμε να επιβληθεί στην κοινωνία η κερδοσκοπία των πολιτικών άκρων, είναι επίσης και μια μεγάλη ευκαιρία να σπάσουμε επιτέλους τον φαύλο κύκλο του λαϊκισμού.

Γιατί, για να ξεπεράσουμε την κρίση και να οικοδομήσουμε μια σύγχρονη ευρωπαϊκή χώρα με περήφανους πολίτες, δεν αρκεί να σπάσει ο φαύλος κύκλος της ύφεσης. Χρειάζεται να σπάσει και   ο φαύλος κύκλος του λαϊκισμού, του ανέξοδου και εύκολου λαϊκισμού, που είναι στη ρίζα των κακών της τελευταίας τριακονταετίας.

Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,

Δεν εφησυχάζουμε, συνεχίζουμε να αγωνιούμε, είμαστε όμως αισιόδοξοι. Η έξοδος της πατρίδας μας από την κρίση, δεν είναι μια χαμένη υπόθεση.

Είναι μια μάχη που θα την κερδίσουμε, χάρη στην μεγάλη προσπάθεια και τις θυσίες του ελληνικού λαού.