.jpg)
Γράφει ο ΑΝΤΩΝΗΣ ΜΠΕΖΑΣ
πρώην υφυπουργός Οικονομικών
ΔΥΟ είναι οι βασικές προσεγγίσεις στο ζήτημα των αποκρατικοποιήσεων.
Η πρώτη τις θεωρεί εισπρακτικό μέτρο που θα αποφέρει τα χρήματα που χρειάζονται για την αποπληρωμή του δημόσιου χρέους.
Η δεύτερη, θεωρεί τις αποκρατικοποιήσεις αναπτυξιακό μέτρο αφού η λειτουργία μιας επιχείρησης σε ανταγωνιστικά πλαίσια την μετατρέπει από ζημιογόνο σε κερδοφόρα, βελτιώνει την παραγωγικότητα ενώ παράλληλα, μειώνεται η διαφθορά στη διοίκηση και τις προμήθειες.
ΕΙΝΑΙ ξεκάθαρο ότι η προηγούμενη κυβέρνηση υιοθέτησε την πρώτη προσέγγιση. Η απάντηση στο ερώτημα γιατί ακολούθησαν αυτό το λανθασμένο δρόμο, είναι ότι το ΠΑΣΟΚ παραμένει πάντα έρμαιο των ιδεοληψιών του περί κρατισμού, τις οποίες και δεν μπορεί να ξεπεράσει. Μέχρι πρόσφατα θεωρούσε τις ιδιωτικοποιήσεις ως «κατάρα» που θα έπρεπε να αποφευχθεί. Από τότε που άρχισε η μεταπολίτευση, αποκρατικοποιήθηκαν 18 δις ευρώ κρατικής περιουσίας. Τα 7,5 δις ευρώ έγιναν από την κυβέρνηση Καραμανλή της περιόδου 2004-2009, κάτω από τη σφοδρή αντίδραση της τότε αξιωματικής αντιπολίτευσης.
ΠΩΣ ΗΤΑΝ, λοιπόν, δυνατόν οι ίδιοι άνθρωποι που απειλούσαν με επανακρατικοποιήσεις και προανακριτικές Επιτροπές, να δεχθούν πρόθυμα ότι οι αποκρατικοποιήσεις αποτελούν βασικά εργαλεία αναπτυξιακής πολιτικής; Γι αυτό επέλεξαν την εισπρακτική επιχειρηματολογία του «αναγκαίου κακού», τη λογική δηλαδή ότι είμαστε αναγκασμένοι να κάνουμε αποκρατικοποιήσεις παρότι δεν τις πιστεύουμε.
ΕΔΩ ακριβώς, εντοπίζεται και η βασική αιτία της απαράδεκτης ολιγωρίας της κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου να προωθήσει σ’ αυτή την κρίσιμη περίοδο το πρόγραμμα των αποκρατικοποιήσεων, με τρόπο επωφελή για την ελληνική οικονομία. Μέχρι και το καλοκαίρι του 2011 κυριολεκτικά κοιμήθηκαν «εφευρίσκοντας» προσκόμματα και δικαιολογίες ενώ με τη σύσταση του Ταμείου για την Αξιοποίηση της Δημόσιας Περιουσίας ξεκίνησε μια προσπάθεια χωρίς να έχει υπάρξει ουσιαστική προεργασία από την Ειδική Γραμματεία Αποκρατικοποιήσεων του Υπουργείου Οικονομικών.
ΤΩΡΑ, βέβαια, ο χρόνος και η τρόϊκα πιέζουν, αφού οι αρχικοί στόχοι που είχαν τεθεί για το 2011 αναθεωρήθηκαν αρκετές φορές. Τώρα όμως είναι που δημιουργούνται και οι σοβαροί κίνδυνοι. Οι αποκρατικοποιήσεις δεν πρέπει και δεν μπορεί να γίνουν υπό πίεση, γιατί ο ταμειακός πανικός θα οδηγήσει σε βιαστική εκποίηση. Όταν ο πωλητής βιάζεται, ο αγοραστής επιβάλλει τη χαμηλότερη τιμή. Επιπλέον, το κρίσιμο δεν είναι μόνο το ύψος των εσόδων που θα εισπραχθούν αρχικά αλλά και το πόσο παραγωγικά θα είναι στο μέλλον -δημιουργώντας πολλαπλασιαστικά αποτελέσματα- τα συγκεκριμένα περιουσιακά στοιχεία.
(Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα REALnews την Κυριακή 11.12.2011)
